سلام
دیشب کره جنوبی رو بردیم
خدائیش خیلی حال داد
اصلا بردن حریفان قدرتمند حال آدم رو خوب می کنه
ولی یه نکته ای ذهنم رو به خودش مشغول کرده
اینکه اگه بعد از شکست دیشب ، فوتبالیستای کره ای که انقدر از شکست ناراحت بودن
یه چرخی تو خیابونای تهران بزنن
اصلا چیزی از شکست یادشون می مونه
یا دیدن ماشینای رنگ و وارنگ وطنی و
دیدن فروشگاههای موبایل و لوازم منزل و غیره که مارکهای وطنیشون از سر و کولش بالا میرن
باعث میشه حال و هوای خونه اشون رو داشته باشن و بگن
عیب نداره
ما تو زمین فوتبال بیست بار دیگه هم ببازیم مشکلی نیست
همین که در طول زندگیشون ، دائم ما جلوی چشمشون هستیم
برامون کافیه!
نمی دونم
تا کی قراره ما فقط تو فوتبال و والیبال و امثالهم کره و چین و آلمان و ایتالیا و . . . رو ببریم اونم به هول و قوه الهی!
تا کی قراره مدیرعامل ایران خودرو با پرروئی تمام بگه ما خودمونم از محصولاتمون رضایت نداریم و هیچ آبی از آب تکان نخوره!
تا کی قراره خودمون رو برای برد بازی با کره به 87 قطعه مساوی تقسیم بکنیم و بعد تو مغازه که میریم بین پارس خزر و سامسونگ قطعا سامسونگ رو انتخاب کنیم!
نمی دونم اصلا مطلبم ارزش نوشتن رو داشت یا نه
یا اصلا منظورم رو رسوندم یا نه
ولی به نظرم موضع غیر قابل تاملی نیست . . .
شاد باشید و آزاد
مرتضی پاشائی درگذشت . . .
به همین سادگی همه چیز یک لحظه تمام خواهد شد
کاش دل نبدیم به دنیائی که پوچ تر و بی معرفت تر از آن است که بتوان بر آن حسابی باز کرد
کاش...
روحش شاد و غرق در رحمت الهی
علی دائی