تعریف دوست به قلم سروش صحت

دوست، تقدیر گریزناپذیر ما نیست. برادر، خواهر، پسر خاله و دختر عمو نیست که آش کشک خاله باشد. دوستی انتخاب است. انتخابی دو طرفه که حد و مرز و نوع آن به وسیله همان دو نفری که این انتخاب را کرده‏اند تعریف می‌شود. با دوستانمان می‌توانیم از همه چیز حرف بزنیم و مهم‌تر آنکه می‌توانیم از هیچ چیز حرف نزنیم و سکوت کنیم. با دوستانمان می‌توانیم درد دل کنیم و مهم‌تر آنکه می‌شود درد دل هم نکرد و بدانیم که می‌داند.

از دوستانمان می‌توانیم پول قرض بگیریم و اگر مدتی بعد او پول خواست و نداشتیم با خیال راحت بگوییم نداریم. و اگر مدتی بعدتر دوباره پول احتیاج داشتیم و او داشت,دوباره قرض بگیریم. با دوستانمان می‌توانیم بگوییم: امشب بیا خونه ما دلم گرفته و اگر شبی دیگر زنگ زد و خواست به خانه‌مان بیاید و حوصله نداشتیم بگوییم: امشب نیا حوصله ندارم.

با دوستانمان می‌توانیم بخندیم,می‌توانیم گریه کنیم,می‌توانیم رستوران برویم و غذا بخوریم,می‌توانیم بی‌غذا بمانیم و گرسنگی بکشیم,می‌توانیم شادی کنیم,می‌توانیم غمگین شویم,می‌توانیم دعوا کنیم. می‌توانیم در عروسی خواهر و برادرش لباس‌های خوبمان را بپوشیم و فکر کنیم عروسی خواهر و برادر خودمان است. و اگر عزیزی از عزیزان دوستانمان مرد لباس سیاه بپوشیم و خودمان را صاحب عزا بدانیم.

با دوستانمان می‌توانیم قدم بزنیم,می‌توانیم نصف شب زنگ بزنیم و بگوییم: پاشو بیا اینجا و اگر دوستمان پرسید چی شده؟ بگوییم: حرف نزن فقط بیا.

و وقتی دوستمان بی‌هیچ حرفی آمد خیالمان راحت باشد که در این دنیا تنها نیستیم. با دوستانمان می‌توانیم حرف نزنیم,کاری نکنیم,جایی نرویم و فقط از اینکه هستند خوشحال و خوشبخت باشیم. 

تقدیم به همه اونهائی که دوست واقعی هستن 

همیشه و همه جا 

شاد باشید و آزاد