علی دائی رو دوست دارم . . .

علی دائی رو دوست دارم

با اینکه استقلالیم

علی دائی رو دوست دارم

برای اینکه می دونم برای عقیده اش تا پای جون می جنگه

علی دائی رو دوست دارم

برای اینکه وقتی این برخورد ناشایست رو باهاش کردن ،

بعد از همه ناراحتیها و اشک ریختنهاش ، آرامش خاصی داشت

آرامشی که امثال سیاسی به خواب خواهند دید

آرامش برداشته شدن باری سنگین از دوشش

علی دائی رو دوست دارم

برای اینکه با سر شکسته و دنده شکسته برای تیم ملی کشورش غیرتمندانه بازی کرد

برای اینکه وقتی بازی با پرتغال بهش بازی ندادن بازم توی فیلمهای پشت صحنه بازی میشد اون آرامش رو توی لبخندهاش دید

آرامشی که ناشی از برداشته شدن باری سنگین از روی شونه هاش بود

علی دائی رو دوست دارم

برای اینکه هر وقت یک مشت نادان براش صفحه گذاشتن و حرفهای نادرست دربارش زدن تو عمل جوابشون رو داد

درست مثل همه اونهائی که می گفتن علی دائی پیره و جای جوونا رو گرفته ، 

و امروز می بینن که بعد از 8 سال هیچ کس نتونسته یک دهم دائی باشه 

علی دائی رو دوست دارم

برای اینکه اگر خواست به کسی یا جائی کمک بکنه ، نفر حاضر در محل قبل از خودش عکاسها و خبرنگارا نبودن ، برعکس بعضیا که اگه 1000 تومن به کسی کمک کردن ، 10000 تومن خرج تبلیغات و اطلاع رسانیش به عموم کردن

علی دائی رو دوست دارم

چون نه جادوگر بود ، نه موشک ، نه هلیکوپتر و نه هیچ چیز دیگه ای

فقط علی دائی بود و بس

علی دائی رو دوست دارم

برای اینکه بوی آزادی و آزادگی میده و سر تعظیم به هیچ بشری خم نکرده و انشاله نخواهد کرد

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت:

1- محمدرضا رحیمی مدیرعامل سابق پرسپولیس رو هم می ستایم ، کسی که در برابر انسانهای پول دوست و متظاهری که قصد سوء استفاده از باشگاه مردمی مثل پرسپولیس رو دارن سر خم نکرد و از هیچ چیز در جهت روشن سازی افکار عمومی کم نگذاشت و نترسید.

2- برای هر انسان آزاده ای که عقیده اش براش از هر چیزی مهمتره و در راه دفاع از اون از هیچ چیز واهمه ای نداره و پست و مقام دنیا باعث نمیشه که همه چیزش رو برای حفظشون از دست بده ، آرزوی سلامتی و موفقیت و شادکامی می کنم.

شاد باشید و آزاد