تهمینه میلانی در سال ۱۳۳۹ در شهر تبریز به دنیا آمد. در دوران دبیرستان به تهران نقل مکان کرد و در دبیرستانهای شرف و مرجان به ادامه تحصیل پرداخت. سال ۱۳۵۷ در رشته برق دانشگاه تبریز قبول شد. همزمان با پیروزی انقلاب و بسته شدن دانشگاهها به تهران بازگشت و در رشته معماری دانشگاه علم و صنعت مشغول به تحصیل گردید. با بسته شدن دانشگاهها حضور در جلسات شعرخوانی، نمایش فیلم و از فعالیتهایی این قبیل را برگزید. در یکی از این جلسات بود که با مسعود کیمیایی آشنا گردید و توانست نظر موافق او را در دستیاری وی در کارگاه آزاد فیلم جلب نماید. بسیار جوان بود که به عنوان اولین تجربه سینمائی به عنوان منشی صحنه فیلم خط قرمز برگزیده شد. با باز شدن دانشگاهها در کنار کار در کارگاه آزاد فیلم به ادامه تحصیل پرداخت. او که به آرامی به کار در سینما آشنا میگردید شروع به نوشتن فیلمنامه (اگر فردا بیاید، دوستت دارم مادر، عشق و مرگ و …) و کار در دیگر فیلمها (ای ایران، جهیزیهای برای رباب، دل نمک و …) کرد.
اولین فیلم او بچههای طلاق جایزه بهترین فیلم اول را در جشنواره فجر برد و جایزه نقدی آن به او کمک کرد که مجدداً به همراه رضا بانکی و مهدی احمدی فیلم افسانه آه را بسازد. پس از شکست تجاری این فیلم، فیلم کمدی دیگه چه خبر با بازی ماهایا پطروسیان را ساخت. فیلمی که بسیار پرفروش شد.
در سال ۱۳۷۶ و با ایجاد فضای باز سیاسی پس از انتخابات دوم خرداد ریاست جمهوری میلانی فیلم دو زن را ساخت. به خاطر ساخت این فیلم، میلانی جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم فجر را برد و نامزد جایزه بهترین کارگردانی از همین جشنواره شد. میلانی که بارها در مصاحبههایش تاکید کرده که یک فمینیست ایرانی است، پس از موفقیت فیلم «دو زن» فیلمهای نیمه پنهان و واکنش پنجم را هر سه با بازی نیکی کریمی، ساخت. میلانی به خاطر ساخت این سه فیلم با واکنشهای شدید اللحنی روبرو شد. در سال ۱۳۷۹ پس از به نمایش درآمدن فیلم نیمه پنهان دستگیر شد. روزنامهها ۴ جرم «اقدام علیه امنیت ملی، محاربه با خدا، همکاری با گروههای معاند و تشویش اذهان عمومی از طریق آثارهنری» را اتهامات وی اعلام کرده بودند اما خود او میگوید که هیچگاه تفهیم اتهام نشد. وی ۴ روز در انفرادی و ۴ روز در بند عمومی زندان اوین به سر برد و با دخترانی آشنا شد که بعدها زندگی آنها را در فیلمی به نام «تسویه حساب» به تصویر کشید. میلانی پس از ۸ روز به دستور رهبر جمهوری اسلامی علی خامنهای و رئیسجمهور محمد خاتمی از زندان آزاد شد و ۵ سال بعد تبرئه شد.[۱]
پس از فیلمهای سهگانه میلانی با بازی نیکی کریمی، فیلم زن زیادی با بازی مریلا زارعی در سال ۱۳۸۳ به نمایش درآمد. این فیلم هم در ادامه حال و هوای فیلمهای اخیر میلانی بود با واکنش سرد منتقدان مواجه شد اما به فروش خوبی دست پیدا کرد. در سال ۱۳۸۴ بر اساس کتاب «شفای کودک درون» اثر لوچیا کاپاکیونه فیلم آتش بس با بازی مهناز افشار و محمدرضا گلزار را ساخت. این فیلم که به بخش مسابقه سینمای ایران در جشنواره فیلم فجر راه نیافت، در سال ۱۳۸۵ اکران شد و رکورد فروش صد میلیون تومان در هفته اول را به جای گذاشت. پس از ساخت و اکران فیلم «آتش بس»، لوچیا کاپاکیونه، نویسنده کتاب «شفای کودک درون» با ارسال نامهای به میلانی از او تشکر و قدردانی کرد.†
در ماه اسفند سال ۱۳۸۵ خورشیدی حضور تهمینه میلانی و گروهش در بنای باستانی تخت جمشید حادثه آفرید. استفاده گروه میلانی از نوعی ماده دودزا باعث شد تا لکههای سیاهرنگی بر روی کاخ تچر ایجاد شود. تهمینه میلانی به تذکرات مسوولان تخت جمشید و نیز کودکانی که قرار بود در فیلم وی بازی کنند توجه نکرد و برخورد نامناسبی نشان داد. این رفتار میلانی اعتراضاتی برانگیخت. †
در روز شنبه 9 مردادماه 89 (31 جولای 2010) در سالن گیبسون آمفیتئاتر شهر لسآنجلس، از بهروز وثوقی بازیگر مشهور سینمای پیش از انقلاب ایران تجلیل شد که عکس حضور تهمینه میلانی روی فرش قرمز این مراسم منتشر شدها ست.
فیلمشناسی
جوایز و افتخارات
داخلی
خارجی
امشب به همت شبکه "من و تو" فیلم سینمائی "زن زیادی" رو دیدم
فیلمی که موضوعش خیانت بود و البته حق هائی که در این گیر و دار پایمال میشن
در کل پرداختن به این موضوع رو دوست داشتم
ولی به یک نتیجه رسیدم
با خانم میلانی دغدغه های مشترکی دارم
و خوشحالم که کسی هست تا این دغدغه ها رو به تصویر میکشه
همچنین من معتقدم به اینکه هر انسانی آزاده به هر نحوی که با بقیه آسیبی نرسونه به دغدغه هاش بپردازه
ولی
برام این نقطه خیلی دردآوره
که خانم میلانی
اینروزها علاوه بر مدرک معماری که داره
یه دکترای افتخاری هم نصیبش شده
و شاید اون شهید کردن ناب ترین موضوعاتی است که تا به امروز در سینمای ایران کمتر کسی سراغش میرفته
نمی دونم چطور میشد این انرژی ایشون رو بهتر استفاده کرد
و ازش در مسیر بیان این معضلات اجتماعی و فرهنگی استفاده کرد
شاید در لباس یک مشاور کارگردان
تئوریسین یا هر چیز دیگه
ولی نه فیلمساز
کاش خانم میلانی
به تخصص اصلیش که معماری هست می پرداخت
. . .
شاد باشید و آزاد
حالم از این فمینیسته بهم میخوره !
اگه حالتون از خانم میلانی به هم می خوره به من ارتباطی پیدا نمی کنه
چون این نظر شخصی شماست
اگه چون ایشون فمینیست هستن حالتون ازشون بهم میخ وره
باز هم به من ارتباطی نداره چون نظر شخصی شماست
فقط جهت اطلاع عرض می کنم که من هم خودم رو عضو کوچکی از جامعه فمینیست می دونم
پس احتمالا حالتون از من هم به هم می خوره
سلام
خوندنی بود ولی این قسمت منظورت چی بود ؟
؛برام این نقطه خیلی دردآوره
که خانم میلانی
اینروزها علاوه بر مدرک معماری که داره
یه دکترای افتخاری هم نصیبش شده
و شاید اون شهید کردن ناب ترین موضوعاتی است که تا به امروز در سینمای ایران کمتر کسی سراغش میرفته
نمی دونم چطور میشد این انرژی ایشون رو بهتر استفاده کرد؛
ببخشیدا ولی نفهمیدمش
من منظورم این بود که موضوعاتی که ایشون بهشون می پردازه رو خیلی دوست دارم
و معتقدم به واقع جزو دردهای جامعه ماست
ولی ایشون چون از نظر فیلمسازی در سطح بالائی قرار ندارن (از نظر من)
این سوژها شهید میشن ، حیف میشن
شاید اگه یه کارگردان بهتری این فیلمها رو می ساخت اثر گذاری و موفقیت فیلم بیشتر میشد
(گل)
(گل)
اولش داشتم فکر می کردم نقدی خواهم خواند ولی بعد دیدیم فقط نظر کلی دادی.
در مورد میلانی هم متاسفم که روندش تغییر کرده اما در عین حال میلانی خیلی تاثیرات توی روند سینمای ایران داشت. زمانیکه سوژه ای به نام زنان اصلا موضوع فیلم نبود او این کار رو کرد.پس تا اینجاش هم باید ازش ممنون بود.
کلا من کوبیدن آدمها رو نیم پسندیم و به نظرم یه اثر بدرو باید جدا از سازنده اش بررسی کرد.
اما منم از زن زیادی و خیلی فیلمهای اخیرش اصلا خوشم نیومده بعضی وقتها هم دلم ی خواست ابتدای فیلم پاشم بیام بیرون.
نقد که کار من نیست ، نقد کار یه متخصص و نقاده ، برای همین هم من به یک نظر کلی بسنده کردم
من هم ازش سپاسگذارم که شهامت این رو داشته که به این موضوع بپردازه
و خدائیش قصد کوبیدنش رو نداشتم
فقط با دیدن چند فیلمش به این نتیجه رسیدم که ایشون این کاره نیست
خوب هرکسی را بحر کاری ساختند
سلام رها جووووون
این تهمینه فیلمای خوبی ساخته ولی انگار هر وقت پول کم می یاره یه چیزای عجیب و غریب هم می سازه !!! اینجوریه دیگه !
چاکرم.
سلام رضا جووون
من فکر نکنم خانم مبلانی مشکل مالی داشته باشه
و کارش از این جهت که در راستای دغدغه هاشه برام خیلی ارزشمنده
ولی خوب شاید بشه با یه سرمایه گذاری هدفمندتر
بهتر به این دغدغه ها پرداخت
سلام
زن زیادی را ندیده ام اما رویهمرفته وجود تهمینه میلانی را برای حضور جامعه زنان در عرصه سینما و فرهنگ کشور مثبت ارزیابی می کنم . در جایی که اراده های زیادی برای خانه نشین کردن زنان وجود دارد باید قدر چنین هنرمندانی را دانست و حضورشان را به فال نیک گرفت
سلام
باهاتون در اینکه باید قدر چنینی افرادی که چنینی دغدغه هائی رو دارن و حاضرن برای دغدغه هاشون هزینه بکنن رو بدونیم موافقم
ولیکن همونطور که گفتم من نظر شخصیم اینه که شاید بهتر باشه خانم میلانی در جایگاه دیگه ای به دغدغه هاش بپردازه نه به عنوان یه فیلمساز